روزپلاس: آنقدر روحیات و رفتارهای مثبت ایرانیان، از نگاه خودمان دور مانده است، که دیگر انتظاری از جهانیان نمیتوان داشت.
همدلی هایمان، دلسوزی هایمان، وحدتمان و..را هیچ کس برای خودمان هم مرور نمیکند.
هر آنچه در فضای مجازی میبینیم، آسیب شناسی است.رسالت فیلم نامه ها و تئاتر ها نیز، فقط آسیب شناسی است؛ بررسی و تکرار تک تک عیوب اخلاقی مردم ایران. اما آیا ایرانیان ، خوبی های رفتاری و اخلاقی ندارند؟
آسیب شناسی، باید یک قسم از 10 قسم بررسی و درمان رفتاری باشد. اما در حال حاضر، با بی خردی صاحبان سینما، رسانه و.. تنها عامل بررسی رفتاری است. آنطور که هر اخلاق بدی در حامعه دیده میشود، یک فیلم و کلیپ و کتاب و... از آن منتشر میشود. و خلقیات مثبت ، هیچ!
برای شاد شدنمان، به دنبال لطیفه ها و جوک ها میرویم. این لطیفه ها نیز، چیزی جز مرور برخی رفتار های بی منطق و رایج مردم نیست.
مردم خوزستان، برای زیرآوار ماندگان متروپل، صف کشیدند که خون، اهدا کنند. و این مساله برایمان جایگاهی از ارزش نداشت که جهان را با آن پر کنیم.
کمتر کشوری مثل ما، در بحران ها، چنین همدلی های مردمی ای دارد، اما ذکر و بازپخش نمیشود.
ما روحیات و خلقیات مثبت مان را فراموش کرده ایم.
این فراموشی ، ناشی از عدم نشر است. و این عدم نشر، به مرور باعث میشود ، خلقیات مثبت و اصیل ایرانیان ، به مرور ، حذف شوند و خشونت و روحیات آسیب زا، انتشار پیدا کنند.