کودک آزاری مجازی

به گزارش روزپلاس، کودک آزاری اشکال و انواع مختلفی  دارد. صرفا تجاوز و آزار جنسی به این سنین نیست. بلکه وقتی کودکان را در معرض دیده شدن در فضای مجازی "به هرقیمتی" قرار میدهیم، در واقع به او میگوییم تو خودت به تنهایی ، هیچ ارزشی نداری، ظاهر تو ، فن بیان تو و نمایشی که جلوی دوربین انجام میدهی که باعث کسب درآمد ما میشود ، برایمان ارزش دارد.

خارج از فضای مجازی ، برای ما موهبتی به دنبال نداری.

کودک و نوجوان ما، وقتی وارد جامعه حقیقی میشود، نمیتواند تفاوت این دو فضای مجازی و حقیقی را درک کند. ابتدا عزت نفسش نابود میشود، بعد اعتماد به نفس او، بعد هر آنچه روحیه اش نیاز دارد برای بالندگی را از دست میدهد. وقتی صفر شد، آن موقع است که با کمک های فراوان و اورژانسی متوجه میشود فضای مجازی و حقیقی متفاوت اند.

آن معتادانی که از بدن فرزندانشان برای جاساز مواد استفاده میکنند، هیچ تفاوتی با والدین و اطرافیان نوجوانانی که از فرزندانشان برای اموری استفاده میکنند که در حد سن و روحیه آنها نیست ، ندارند.

هر دو میخواهند فقط سود خود را ببرند و هیچ ارزشی برای آسیب های وارده بر کودکان و نوجوانانشان قائل نیستند. نهایتا، فرزندشان را واگذار میکنند به یک مرکز درمانی و رها میکنند آنهارا.

و شما که این نوجوانان را دنبال میکنید در واقع ، آن پدری که در بدن فرزندش مواد مخدر جاساز میکند را تشویق میکنید.

جامعه ما باید به آن حد از شناخت برسد که بداند درک فضای مجازی برای سنین کودکی و نوجوانی ، مقدور نیست.

چه بخواهیم چه نخواهیم، تفکیک این دو محیط، برای کودکان و نوجوانان،سخت است. میخواهند از خانواده برای اولین بار دور شوند، وارد جامعه شوند، فضای مجازی به این خواسته سرعت میبخشد، اما الگویشان چه کسانی اند در فضای مجازی؟

کودک آزاری است اگر این سنین را تشویق کنیم برای اینفلوئنسر شدن و یا بلاگر شدن در فضای مجازی. 

ظلم است که روحیات لطیف و تازه ی نواجوانان را با فعالیت هایی که مناسب سنشان نیست، کدر و شکننده کنیم.