به گزارش روزپلاس، بسیاری از خبرهایی که در دنیای کنونی در حال انتشار اند، این شیوه را رواج میدهند که وقایع و آدم ها را هر طور که نگاه کنی، همان ، حقیقت است.
درست است که برداشت هر کس منحصر به فرد است اما حقیقت ، وابسته به فرد نیست.
فردی که روی زمین نشسته است و صورتش خونی است. لزوما، کتک نخورده است.
ممکن است زمین خورده باشد. اما یک خبرنگار میتواند این واقعه را طوری بیان کند، تا همگان این صحنه را منحصر به همان تیتری بدانند که خبرنگار بیان کرده است.
در روزهای اخیر آبادان، بسیار از طرف خبرگزاری های خارج از ایران و مخالفان جمهوری اسلامی، این نگاه هارا مشاهده کردیم. نگاه هایی دیکتاتورانه ، که فقط این دریچه درست است و بقیه نگاه ها دروغ اند. بقیه نگاه ها حقیقت ندارند و خیرخواهانه نیستند.
و این سیاستی است که بر روابط آدم ها با همدیگر چنان اثر گذاشته است که برداشتشان از اعمال و رفتار آدم ها ، هر شکلی باشد، فکر میکنند حقیقت محض، همان نگاهی است که آنها دارند. اگر کسی به سطح خوبی از تمول رسیده است، قطعا از راهی رسیده است که آن فرد یا گروه خاص فکر میکنند.
این سبک تحلیل رفتار ها و سبک زندگی افراد، نتیجه ای جز قضاوت های فوق العاده مغرضانه و غلط ندارد. تحلیل هایی دیکتاتورانه که فقط دریچه نگاه و تحلیل خودشان را قبول دارند و حقیقت محض میدانند.