کودکان مضطرب

به گزارش روزپلاس؛ تشخیص اضطراب در کودکان، به ویژه کودکان خردسال، دشوار است. کودکان خردسالی که از اضطراب رنج می‌برند، اغلب «مبتلایان خاموش» هستند و می‌توانند به‌عنوان «فقط خجالتی» یا «بیش از حد وابسته به مادر» درک شوند. در حالی که همه کودکان گهگاه احساس عصبی یا ترس می کنند - و اضطراب جدایی تقریباً در نوزادان و کودکان نوپا رایج است - اضطراب فراگیر که تسلیم نمی شود یا به نظر می رسد با زندگی روزمره تداخل دارد، ممکن است نشان دهنده یک مشکل شدیدتر باشد.

اختلالات اضطرابی تا 30 درصد از کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار می دهد و به مشکلات اجتماعی و تحصیلی کمک می کند (CDC، 2022). در حالی که مبتلایان عمدتاً کودکان در سنین مدرسه و نوجوان هستند، تقریباً 10٪ از کودکان کوچکتر بین 2 تا 5 سال علائم اختلال اضطراب را نشان می دهند (هیرشفلد-بکر، 2019).

اضطراب بسته به سن کودک و سن او متفاوت به نظر می رسد. کودکان خردسال مضطرب ممکن است احساس وحشت و شرم کنند و ممکن است در پاسخ به محرک‌های خاصی رفتار فوبیکی نشان دهند. برخی از رفتارهایی که می تواند نشان دهنده اضطراب باشد در بسیاری از کودکان وجود دارد، بنابراین به دنبال این نشانه های اضطراب بالقوه بیشتر از یک صورت فلکی باشید تا به صورت فردی، با توجه ویژه به فرکانس، مدت زمان و شدت.

• مشکل در خوابیدن، بیداری مکرر در شب، رویاهای بد و یا وحشت شبانه دارد.

• ترس ها و نگرانی های مکرر خود را در مورد فعالیت های مختلف (مانند بیرون رفتن، رفتن به مراقبت از کودک) یا چیزهای خاص (مانند عنکبوت، آسانسور، سگ) بیان می کند.

• بین یک ناراحتی و یک عصبانیت کامل فاصله ندارند.

• بیش از آنچه که برای سن آنها معمولی به نظر می رسد، چسبنده و بداخلاق است.

• نیاز به استفاده بیش از حد از حمام پس از آموزش توالت، و یا سایر مشکلات توالت کردن دارد.

• اغلب از معده درد و عدم احساس خوب شکایت می کند.

یکی از چالش ها زمانی است که کودک اضطراب خود را نشان می دهد و مراقب با این احساسات و رفتارها سازگار نیست و یا نمی تواند ارتباط برقرار کند، که باعث ایجاد عدم تطابق می شود. در این مثال، برای بزرگسالان مهم است که سبک خود را مطابق با نیازهای کودک خردسال تنظیم کنند. حلقه بازخورد رفت و برگشت بین مراقب و کودک برای آرام کردن نوزادان و کودکان نوپا برای کاهش استرس و اضطراب آنها ضروری است. بزرگسالان مراقبت کننده می توانند توانایی خود را در برابر استرس با تمرکز بر سه حوزه زیر که سلامت مراقب را ارتقا می دهند تقویت کنند:

• تاکید بر اصول اولیه برای سالم ماندن به طور کلی: تغذیه خوب، اجتناب یا کاهش مصرف الکل و تنباکو، بهداشت خواب، ورزش کافی، تعاملات اجتماعی کافی، و گذراندن وقت در خارج از منزل.

• مراقبت از سلامت روان و آگاهی در مورد استرس و اضطراب خود که به مراقبان کمک می کند تا خود انعکاس و تنظیم احساسات را تمرین کنند تا الگوهای اضطرابی را در دوتایی مراقب-کودک قطع کنند.

• ذهن آگاهی برای مراقبین، از جمله اقداماتی که می توانند با کودکان خردسال انجام دهند.

برای آگاهی از سلامت روان، تمرکز ما باید شامل پیشگیری و تشخیص این باشد که کودکان نوپا و خردسالان می‌توانند از نگرانی‌های مربوط به سلامت روان، از جمله اضطراب رنج ببرند. از آنجایی که تجربیات اولیه دوران کودکی بسیاری از سیم‌کشی ها و عملکرد مغز را پیش‌بینی می‌کند، باید درک علائم اولیه اضطراب، افسردگی و سایر نگرانی‌های مربوط به سلامت روان را در اولویت قرار دهیم. 

شواهد نشان می دهد که سیم کشی و عملکرد آمیگدال - که اغلب به عنوان مرکز پاسخ به ترس مغز در نظر گرفته می شود - می تواند در ماه های اول زندگی تحت تاثیر قرار گیرد و به نوبه خود خطر علائم را تا سن 2 سالگی افزایش دهد (راجرز و همکاران، 2017).

دکتر ویوک مورتی، جراح عمومی، در جلسه اخیر کمیته مالی سنا، خاطرنشان کرد که هنگام صحبت در مورد سلامت روان کودکان، از اولین علائم تا درمان به طور متوسط 11 سال طول می کشد (ایالات متحده، 2022). ما باید بر پیشگیری تمرکز کنیم و همچنان به مراقبان کمک کنیم تا علائم و نشانه‌های اضطراب را بهتر درک کنند تا بتوانند در اولین فرصت ممکن برای فرزندان خردسال خود حمایت کنند.